تحقیق در مورد سمندر آبی سوم ابتدایی

تحقیق در مورد سمندر آبی دوزیستان سوم ابتدایی تحقیق رشد سمندر در مورد وزغ سوم ابتدایی تحقیق در مورد دوزیستان قورباغه تحقیق پایه سوم ابتدایی تحقیق در مورد دوزیستان علوم سوم ابتدایی نام جانوران دوزیست مراحل رشد سمندر تحقیق در مورد قورباغه سوم ابتدایی

سَمَندَر (به یونانی: Σαλαμάνδρα) یا آتَشخوار^∗ یکی از انواع دوزیستان است.

در میان دوزیستان بزرگترین آن‌ها سمندر چینی غول‌پیکر(Andrias davidianus) است این دوزیست در رودهای سرد کوهستان‌های شمال شرقی، مرکزی و جنوبی چین و مرداب‌های اطراف آن‌ها زندگی می‌کند. طول متوسط یک دوزیست بالغ ۱٫۱۴ متر و وزن آن بین ۲۵ تا ۳۰ کیلوگرم است نمونهٔ بزرگ شکار شده طولی برابر ۱٫۸۰ و وزنی برابر ۸٫۶۴ کیلوگرم داشته‌است.

این حیوانات بدن دراز و باریک، دم بلند و پاهای کوتاه و پرده‌دار برای شنا کردن دارند. این جانوران از دم قوی خود برای جلو رفتن در آب استفاده می‌کنند. سمندرها مانند قورباغه‌ها پوست نمناکی دارند و در مناطق مرطوب زندگی می‌کنند. غذای آن‌ها حشره و کرم است. بعضی از سمندرها برای گرفتن طعمه از زبانشان استفاده می‌کنند. بیشتر سمندرها دوران بلوغ خود را در خشکی می‌گذرانند، ولی بعضی از آن‌ها بیشتر عمرشان در آب زندگی می‌کنند.

بعضی از سمندرها در آب تخم‌گذاری می‌کنند. بچه سمندرهایی که از تخم بیرون می‌آیند، از جانوران کوچک آبزی تغذیه می‌کنند. بقیهٔ سمندرها در خشکی و در گودی‌های مرطوب زیر درخت‌های قدیمی و سنگ‌ها تخم‌گذاری می‌کنند. مرحلهٔ نوزادی در داخل تخم‌ها سپری می‌شود و سمندرهای کوچک از تخم بیرون می‌آیند. تعداد کمی از سمندرها بچهٔ زنده به دنیا می‌آورند.

تعداد کمی از نوزادان سمندر هیچ وقت به بلوغ واقعی نمی‌رسند. در این گونه‌ها، جانور بالغ مانند یک نوزاد بزرگ است و مثل نوزادها آبشش پَرمانندی در بیرون سرش دارد. بیشتر سمندرها در غده‌های زیر پوست بدنشان سم‌های لجن مانندی درست می‌کنند. این ماده، مهاجمان را دور می‌کند. بعضی از این سمندرها رنگ روشنی دارند تا دشمنانشان بفهمند که سمی‌اند.

کوچک‌ترین سمندر: سمندر کوتوله(Desmognathus wrighti) که در ایالت‌های تنسی، کارولینای شمالی وویرجینیا یافت می‌شود کوچک‌ترین نوع خود می‌باشد. اندازهٔ نمونه‌های بالغ این سمندر بین ۳٫۶۸ تا ۵٫۸۰ سانتی‌متر است.

دوزیستان , جانورانی خونسردند چهارپا و پوستی پر از غده دارند و توسط شش و ابشش یا پوست تنفس میکنند . این جانوران بازماندگان یکی از دو شاخه مهم فیلوژنی تتراپودها هستند

شاخه دیگر را آمنیوت ها تشکیل میدهند(که تخم در بدن مادر تشکیل میشود ).

دوزیستان امروزی شامل سه گروه تکاملی اصلی اند . سسی لین ها گروه کوچکی هستند مه فاقد اندام های حرکتی اند و در مناطق استوایی به سر میبرند . سمندر ها (راسته کوداتا ) دوزیستان دم دار اند که شکل تتراپودی اجداد دوران پالِئوزوئیک خود را حفظ کرده اند. قورباغه ها و وزغ ها (راسته آنیورا) بزرگترین گروه دوزیستان امروزی را تشکیل میدهند. و همگی با جهیدن جابه جا میشوند

بیشتر دوزیستان دارای چرخه زندگی سه قسمتی هستند که شامل مراحل تخم لارو و بزرگسالی هست

به انتقال از مرحله لارو به بزرگسالی دگردیسی میگویند و پس از طی مراحل دگردیسی غالبا موجودی خشکی زی به وجود میاید که برای تخم ریزی به درون آب بر میگردد

البته تعداد کمی تخمشان را روی خشکی میگذارند تخم های دوزیستان پوسته سختی ندارد و در یک توده ژلاتینی احاطه شده تا از خشک شدن تخم جلو گیری بشود .

 

برخی از قورباغه ها سمندر ها سسی لین ها مراحل رشد و نمو مستقیمی را طی میکنند که فاقد مرحله لارو آبزی است .

بعضی از سسی لین ها هم زنده زا شده اند . سمندر ها از لحاظ دارا بودن آبشش های بیرونی در بین دوزیستان مشخص اند و در واقع در تمام مدت عمر مرحله آبزی بودن را حفظ میکنند و مرحله خشکی زی بودن را از دست داده اند . وجود آبشش های خارجی در برخی از گونه ها اجباری است اما پاره ای از آنها با خشکیدن برکه محل زندگی خود مراحل دگردیسی خودرا طی میکنند و به موجوداتی خشکی زی تبدیل میشوند .

 با آنکه دوزیستان برای گزراندن مرحله آبزی بودن زندگی خود سازگاری هایی را حاصل آورده اند سازگاری های آنها برای زیستن در خشکی هم  مهم است

.تبادل گاز های تنفسی در همه دوزیستان از طریق پوست پر منفذ صورت میگیرد اما شش ها نیز به این کار کمک میکنند . جالب اینکه سمندر های کاملا خشکی زی شش ندارند اما برخی از انواع آبزب از شش به عنوان اندام اصلی تنفسی استفاده میکنند.(گروهی از سمندر های خشکی زی هستند به نام پلتودونتید که هرگز شش ندارند و از آنجایی که شش ندارند باید اکسیژن را از میان پوست و دهانشان جذب کنند تا نفس بکشند پلتودونتیدها با 376 گونه متنوع ترین گروه  از سمندر ها هستند .)

هم چنین زندگی در خشکی نیازمند تقویت و تغیر جهت اجزای اسکلت به ویژه دنده ها کمر بند های شانه ای و لگنی و اندام های حرکتی است .

بیشتر دوزیستان بالغ، 4 دست و پا و همچنین 4 انگشت روی پاهای جلویی و 5 انگشت روی پاهای عقبی دارند (سسی لین ها استثنایی بر این قانونند و نه دست و پا دارند و نه انگشت). بیشتر قورباغه ها و وزغ ها یک سر بزرگ و پاهای عقبی عضلانی دارند و دم ندارند. سمندرها بدن های کشیده و دم دارند، تعداد انگشتان در برخی از گونه ها کاهش یافته و یا حتی برخی گونه ها به طور کامل فاقد پاهای عقبی هستند. دوزیستان، فاقد قفسه سینه هستند و تنها دنده های کوتاهی دارند. آنها همچنین دیافراگم ندارند.

 

دستگاه های بینایی و شنوایی و مناطق وابسته مغزی در دوزیستان به ادراکات حسی بر روی خشکی کمک میکنند

با وجود سازگاری هایی که برای زیستن بر  روی خشکی صورت گرفته است دوزیستان بالغ و تخم های آنها در صورت عدم دسترسی به برکه و نهر به محل های سرد و مرطوب نیازمندند .

پوست دوزیستان ظریف است و با پولک های سفت (یکی از ویژگی های خزندگان) و یا مو (یکی از مشخصه های پستانداران) حفاظت نمی شود. پوست دوزیستان در مقابل آب نفوذپذیر است و مشخصه آن داشتن غدد مخاطی متعدد است که به حفظ پوست آنها از خشک شدن کمک می کند. همچنین همه دوزیستان غددی سمی در پوستشان دارند که طیف وسیعی از سموم را بسته به نوع گونه  تولید می کند. برخی از سموم صرفاً ناخوشایندند در حالی که برخی دیگر مرگبارند.

تخم ها و پوست جانوران بالغ وسیله حفاظتی خاصی در برابر محیط های بسیار سرد گرم یا خشک ندارد و در نتیجه سازش شعاعی /ان ها برای اشغال محیط های مختلف به شدت کاهش یافته و به مناطق معتدل و پر آب محدود شده است.

اولین دوزیستان حدود 370 میلیون سال پیش در طی دوره دونین ظاهر شدند.

در طول دوره دونین، یک گروه از ماهی های اولیه گوشتی- با باله که به نام کروسوپتریگین ها (crossopterygians) شناخته می شوند، به اولین دوزیستان تکامل یافتند. این موجودات اولین مهره دارانی بودند که به سوی زیستگاه های خشکی حرکت کردند. جهان این دوزیستان اولیه به طور کامل با آن چیزی که امروزه هست متفاوت است. در آن  موقع هیچ پرنده و پستاندار و هیچ خزنده ای بر روی خشکی وجود نداشت. تنها بی مهرگان و مجموعه ای از گیاهان ماقبل تاریخ مانند کلب خزه ها (club mosses)، سرخس ها و غافی ها (liverworts) ساکنان خشکی ها بودند. اولین دوزیستانی که فسیل آنها به دست آمده ایکتیوستگاها (Ichthyostega) هستند. جانورانی که چهار دست و پا و نیز شش داشتند.

 

 تعداد دوزیستان در سراسر جهان در حال کاهش است.
بنا به گفته اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت، نزدیک به یک سوم از تمام دوزیستان در معرض تهدیدند یا منقرض شده اند. بیشترین تعداد گونه های در معرض خطر در کلمبیا، مکزیک و اکوادور قرار دارند. دوزیستان جزایر کارائیب نیز در معرض خطرند. جزایر کاراییب جایی است که درصد بالایی از دوزیستانی که در آن زندگی می کنند در معرض تهدیدند و یا منقرض شده اند.

دوزیستان به سه گروه اصلی تقصیم شده اند / 1_قورباغه ها و وزغ ها 2_سمندر ها و سوسمارها 3_ سسی لین ها

که در باریه گروه سوم سسی لین ها حداقل شناخت وجود دارد آن ها

هیچ دست و پایی ندارند و فقط یک دم خیلی کوتاه دارند آن ها شباهت های ظاهری و سطحی به مار ها و کرم ها و مار ماهی ها دارند اما نسبت خویشاوندی نزدیکی با هیچکدام از اینها ندارند

قورباغه ها و وزغ ها بزرگترین گروه از گروه های سه گانه دوزیستان هستند و بیشترین شناخت در مورد آنها وجود دارد در بین دوزیستان غورباغه و وزغ با 29 خانواده و 4380 گونه بیشترین تنوع را دارا هستند

قورباغه

وزغ

قورباغه های بالغ و وزغ ها چهار دست و پا دارند ولی دم ندارند

قورباغه ها و وزغ ها شباهت ها و تفاوت های زیادی دارند

سر قورباغه مثلثی شکل است در حالی که وزغ سری گرد دارد

پوست قورباغه نرم و صاف و براق تر هست ولی پوست وزغ زبر و خش دار و پر از زگیل و دانه های بر امده میباشد

در سقف دهان قورباغه یک جفت دندان دیده میشه به نام (vomelion theeth)  ولی در وزغ هیچگونه دندان یا آرواره مانند وجود نداره

Paratoid gland  غده سمی که در عقب چشم های وزغ ترشح میشه که باعث مواردی مثل حساسیت های شدید پوستی مثل سوزش شدید میشوند و مخصوصا برای چشم انسان بسیار مضر هستند

قورباغه در اندام های عقبی رشد خوبی داشته و بین انگشتانش پرده ای وجود دارد و دارای پاهای بلند مخصوص جهیدن میباشد و پاهای قورباغه نسبت به دست ها بلند ترند و ماهیچه ی ران آن ها نسبت به دست بسیار قوی میباشد و این نشان از سازگاری بسیار خوب این موجودات با حرکات جهشی دارد

ولی در وزغ اندازه دست ها و پاها به نسبت اندازه بدن متعادل است و قدرت عضلانی یکسانی دارند و ما متوجه میشویم که حرکت وزغ ها مدلی از راه رفتن است

در هر دوی آنها زبان از مبدا متصل است و از انتها آزاد منتها تفاوتی که حائز اهمیت است این است که انتهای زبان قورباغه دو شاخه شده ولی انتهای زبان وزغ مبتدی و گرد است

به همین دلیل قورباغه در شکار حشرات مهارت بیشتری دارد

قورباغه نسبت به مکان های خشک  ناسازگار تر هست و بیشتر در برکه ها و حاشیه رودخانه ها زندگی میکنه و با آب بیشتر سر و کار داره ولی وزغ به خاطر ضخامت بیشتر پوست با خشکی سازگارتر هست و بیشتر از قورباغه به نسبت طول عمرشون در خشکی هست

در جلوی سر قورباغه و وزغ میتونیم منافذ بینی رو ببینیم که از طریق منفذ دیگری به دهان ختم میشود

در قسمت حلق منافذ استاش رو میتونیم ببینیم که به سمت گوش راه دارد

 قورباغه ی نر دارای یک کیسه ی

   تشدید صوت یا «رزوناتور» در حد فاصل آرواره ی پایین و بالا  است اما وزغ نر دارای یک کیسه ی تشدید صوت در زیر گلو می باشد .

 

 

 

 

در پشت مری و عقب حلق شکافی عمودی وجود داره که دریچه ای هست به نام گلوتیس که کاری مشابه اپی گلوت در انسان رو انجام میده و بعد از عمل دم به وسیله بینی و ورود هوا به دهان زبان پایین می آید و منافذ بینی بسته میشود و گلوتیس باز میشود و هوا وارد شش ها میشود

طناب عصبی یا نخاع در سطح پشتی هست و دارای 10 جفت رشته عصبی منشعب شده میباشد که عصب های دست و پا و عصبی که به قسمت پشتی و لگن میرود ضخیم تر از اعصاب قسمت های احشایی میباشند

سیستم گردش خون در دوزیستان ساده ترین نوع گردش خون مضاعف هست . آن ها قلبی سه حفره ای  درون آبشامه دارند که شامل یک بطن و دو دهلیز میشوند و دو نوع گردش خون دارند 1_گردش خون ششی و پوستی 2_ گردش خون عمومی .

در گردش نوع یک سرخرگ حامل خون تیره، خون را به سمت شش و پوست می‌برد تا  تبادلات گازی انجام شود. پس از انجام تبادلات گازی، خون روشن از شش‌ها و پوست، توسط سیاهرگ به دهلیز چپ می‌ریزد. و در گردش خون نوع دوم خون روشنی که به دهلیز چپ وارد شده است، به بطن می‌رود و از طریق بطن، به سراسر بدن ارسال می‌شود. پس از تبادلات گازی در اندام‌های بدن، خون تیره توسط سیاهرگ به دهلیز راست می‌ریزد.

دستگاه گوارش در دوزیستان مشابه سایر مهره داران میباشد و مخرج تشکیل شده از حفره اول جنینی و دهان تشکیل شده از حفره دوم جنینی میباشد (ویژگی شاخه طنابداران )

اندام های دیگر مثل مری (isophagus) معده (stomath)   و سپس دوازدهه که در زیر دوازدهه غده پانکراس و بالای آن جسم کروی قرمز رنگی دیده میشود که  طهال را نشان میدهد

بالای معده کبد رو میبینیم که سه لوب داره و در زیرش غده کوچک مدادی رنگ کروی ای را میبینیم که کیسه صفرا (garblader)هست

بعد از معده هم به ترتیب روده کوچک(small intestine) روده بزرگ (larg intestine) و کلواک(coloaca) رو مشاهده میکنیم و نکته جالب این که طول لوله گوارش در جنین قورباغه و وزغ  بسیار طولانی تر از طول  آن در نوع بالغش هست به نسبت بدن و این به خاطر رژیم گیاه خواری جنین دوزیست و رژیم غذایی حشره خواری دوزیست بالغ هست

کلواک کیسه ای است که مدفوع، ادارا و سلول های جنسی به آن وارد می شوند. و از طریق مخرج، در انتهای بدن به خارج راه دارد و علاوه بر دوزیستان،  در خزندگان و پرندگان نیز دیده می شود.

اندام های اصلی دفع مواد زاید یک جفت کلیه (kindey) است. البته باید در نظر داشت که در قورباغه پوست بدن در دفع دی اکسید کربن نقش حیاتی دارد.

اوره، نمک ها و آب اضافی، به وسیله ی واحد های سازنده ی کلیه ها از شبکه مویرگی گرفته می شوند و از طریق دو مجرا به نام میزنای(Ureter)،وارد مثانه(Bladder) و از آنجا به کلواک میریزد.

روی سطح بیرونی کلیه لایه زرد رنگی مشاهده میشه که غدد فوق کلیوی هستند

در دوزیست نر یک جفت بیضه (testis) را در قسمت خارجی کلیه مشاهده میکنیم که در فصل تولید مثل بزرگ میشود و به رنگ نارنجی روشن متمایل میشود ولی در فصول دیگر باریک و خاکستری زنگ میشود  و مجرای ادراری تناسلی اسپرم هارا که از طریق لوله آوران به بخش جلویی  کلیه ریخته میشود به کلوآک هدایت میکند علاوه بر آنچه که گفته شد بر روی بیضه ها وتخمدن ها غدد رشته ای شکل زرد رنگی دیده     می شود که غدد زرد یا اجسام چربی (Fat body) نامیده می شود کار این غدد ذخیره سازی چربی است.

وزغ های نر در مجاورت بیضه ها عضوی دارند که به آن اندام ‍«بیدر» گفته می شود که قورباغه ی نر فاقد آن می باشد . در صورتی که در

   محیط آزمایشگاه بیضه های وزغ نر حذف شوند اندام بیدر رشد کرده و تبدیل به تخمدان می شود . بنابراین وزغ نر صفات وزغ ماده را بروز 

   می دهد به همین دلیل به اندام بیدر ، تخمدان خاموش می گویند .

 

جنس نر دارای بدنی کوچک تر و کشیده تر است در صورتی که جنس ماده دارای شکم پهن و نسبتاً گردی است وجود برجستگی پینه ای بزرگ و تیره روی اولین انگشت پای جلویی در جنس نر که در فصل تولید مثل کاملاً مشخص است.

اگر ماده باشد در زیر کلیه میزنای مجرایی هست که فقط ادرار رو خارج میکنه در حفره شکمی توده های سیاه و بزرگ دیده میشه که ovary  یا تخمدان هست که فرایند رشد سلول های تخمک در اون صورت میگیره تخمک ابتدا وارد oviduct  یا لوله تخمک بر میشه که لوله ای باریک هست میشه وسپس وارد لوله ضخیم تری به نامovisuckt  میشه که این لوله تخمک هارو به حفره عمومی کلوآک هدایت میکنه و در فصل تولید مثل لقاح به صورت خارجی صورت میگیره

.