و اگر دیدی به ناگاه / خون من بر سنگ فرش خیابان جاری است / بخند زیرا خنده ی تو / برای دستان من / شمشیری است آخته
منظور شدت عشق و علاقه ی پابلو نرودا به معشوق خودش است. پابلو نرودا شاعری است که تا آخرین لحظه عمرش از عشق سخن می گفت. اگر درباره ی ارتباط تنگاتنگ نرودا با سیاست و انقلاب، بیشتر بدانیم، شاعرانگی این قطعه برایمان دو چندان می شود.
خنده ی معشوق : شمشیر تیز و برنده
خون جاری بر سنگفرش خیابان، یادآور همه ی انقلاب های خونین است.
